هرچند در دوران تحریم، صنایع غذایی در مقایسه با صنایع دیگر «برخوردارتر» بوده با این حال در دوران پساتحریم باید با هدف بهبود کیفیت تولیدات غذایی، سیاست‌های اصولی تدوین شود. برطرف کردن ضعف بسته‌بندی، افزایش دامنه رقابت برای حضور در بازارهای جهانی و ایجاد فرهنگ مصرف در فهرست یک خط‌مشی‌دهی کلان می‌توانند جای بگیرند.

به گزارش روابط عمومی کانون انجمن های صنایع غذایی ایران و به نقل از روزنامه گسترش صمت ، ایران را کشور ? فصل می‌نامند. کشوری که در کنار ماده گرانبهای نفت و گاز سرشار از ظرفیت‌های کشاورزی و تولید مواد غذایی است. این موضوع را اگر در کنار مسئله مهم امنیت غذایی ببینیم اهمیت رونق صنایع غذایی در پیوند با کشاورزی بیشتر آشکار می‌شود، چراکه صنایع غذایی در ارتباط کامل با زیست و زندگی انسان است و سرمایه‌گذاری در آن می‌تواند دغدغه همیشگی امنیت غذایی را از بین ببرد. حال با توجه به اینکه وزیر صنعت، معدن و تجارت به اهمیت بخش صنعتی شدن بارها تاکید کرده محصولات کشاورزی نیز در نهایت به صنعت وارد شده و با بسته‌بندی و کنسروسازی رونق خواهند گرفت. این مسئله در دوران پساتحریم بیشتر به چشم می‌آید، چراکه با نوید گشایش اقتصادی زمینه‌های پیشرفت و رونق همه بخش‌های صنایع به ویژه صنایع غذایی فراهم می‌شود. البته این انتظاری است که تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان دارند.
یکی از دغدغه‌های صاحب‌نظران در حوزه صنایع غذایی به سیاستگذاری‌های کلان در این بخش برمی‌گردد؛ از این جهت که اگر از ظرفیت‌های این بخش نهایت استفاده شود می‌توان به پیشرفت و رونق صنایع غذایی و بهبود کیفیت و استاندارد مواد غذایی بیشتر دل بست؛ جایی که قضاوت نهایی را مصرف‌کنندگان می‌کنند.

تولید در بازارهای داخلی با هدف صادرات
روح‌الله عباسپور، عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس در این زمینه به صمت گفت: تحرک در صنایع غذایی بستگی به این دارد که دولت چه حرکت و رویکردی را اتخاذ می‌کند. اگر دولت بازار را برای صنایع خارجی باز بگذارد تولیدات داخلی و اشتغال در صنایع غذایی آسیب می‌بیند و تولیدکنندگان شکست می‌خورند. دولت باید به نحوی سیاستگذاری کند که زمینه سرمایه‌گذاری سرمایه‌گذاران خارجی با هدف تولید صنایع غذایی و سرمایه‌گذاری مشترک، تولید ماشین‌آلات و انتقال دانش فنی مربوط فراهم شود تا قیمت تمام‌شده تولید محصولات برای تولیدکننده پایین بیاید و کیفیت هم بالا برود. این امر به تقویت اشتغال در این حوزه نیز می‌انجامد. همچنین باید تلاش شود که علاوه بر تقویت بازار داخلی، تولید با هدف صادرات بیشتر انجام شود.

صنایع غذایی، نیازمند فرهنگ صادراتی
ابوالحسن خلیلی، فعال اقتصادی و عضو کمسیون اتاق بازرگانی  بیان کرد: محصولات صنایع غذایی از پویایی ویژه‌ای برخوردار هستند و هر نوع تغییر در اقتصاد بر مواد و صنایع غذایی تاثیر می‌گذارد.
وی در پاسخ به این سوال که سرمایه‌گذاری در کدام قسمت‌ها باعث رونق صنایع غذایی می‌شود؟ گفت: هر اتفاقی در بخش‌های اقتصادی بیفتد صنایع غذایی هم از آن تاثیر می‌پذیرند. بنابراین برای رونق این بخش باید به انتقال دانش و فناوری جدید و افزایش ظرفیت ماشین‌آلات نوین همت گمارد. به علاوه اینکه باید از نظر نوع بسته‌بندی مواد غذایی هم تغییراتی در بازار تولید به وجود بیاید. علاوه بر اینکه بهبود کیفیت صنعت بسته‌بندی می‌تواند در میزان توزیع تولیدات غذایی موثر باشد. با این حال باید بهبود کیفیت صنایع غذایی را در لابه لای تحولات اقتصادی جست‌وجو کرد.
وی با بیان اینکه در پساتحریم باید چند تغییر را به انتظار بنشینیم اظهار کرد: شبکه توزیع کالاهای مواد غذایی در کشور ما سنتی است. در حالی که در دنیای مدرن شبکه‌های توزیع، زنجیره‌ای از عوامل پویایی اقتصاد و رقابت در تولید هستند. هرچند ساخت‌وسازهای فروشگاه‌های بزرگ در کشور مقدمه‌ای برای حضور شبکه‌های زنجیره‌ای فروش هستند.

خلیلی با اشاره به باز شدن درهای اقتصادی و تجارت در دوران پساتحریم گفت: اتفاق دوم این است که میزان کالاهای ساخته‌شده به کشور افزایش پیدا می‌کند و این امر باعث افزایش رقابت بین کالاهای داخلی و خارجی می‌شود. تاثیر این بخش باعث افزایش مدیریت کارخانه‌ها خواهد شد و به سمت رقابت پیش می‌روند. نکته مهم در این میان این است که صنایع غذایی خود را مجهز به سیستم بسته‌بندی نوین کنند که در بازار رقابت و تولید حرفی برای گفتن داشته باشند. هرچند دیوار تعرفه‌ای از محصولات غذایی کشور حمایت می‌کند با این حال کالاهای خارجی خواه ناخواه وارد کشور می‌شوند. البته یک اثرگذاری دیگر این است که ورود به بازارهای صادراتی ممکن است تسهیل و موانع غیرفنی صادرات کالاهای ایرانی کمرنگ شود. این موضوع به سبب افزایش تولید در کشور به نوعی به توانمند شدن شرکت‌های داخلی برای حضور در بازارهای جهانی می‌انجامد.
وی افزود: اتفاق مهمی که در جریان رونق بده‌بستان‌های اقتصادی می‌افتد، افزایش رقابت‌پذیری کالاها و نگاه صادرات‌محور دولت است. به هر تقدیر تولیدکنندگان ما در بازارهای جهانی در مقابل رقبا هستند. بدیهی است هر نوع حمایت دولت می‌تواند به زمینه‌سازی برای حضور بهتر و موثرتر تولیدکنندگان داخلی کمک کند. از این نظر باید کمک شود که کالاها از لحاظ کیفیت و بسته‌بندی امکان رقابت در بازارهای جهانی را داشته باشند. بنگاه‌ها و فعالان اقتصادی حوزه صادرات نیز باید در نظر داشته باشند که صادرات یک موضوع بلندمدت است و باید یک فرهنگ صادراتی را غالب کنند و برای طولانی‌مدت آن را بپذیرند.